Diana Zijlmans
Rolando Toro Araneda is de grondlegger van Biodanza wat nu wordt gepraktiseerd door heel Europa, Zuid Amerika, Zuid Afrika, Noord-Amerika, Australië en Japan. Rolando Toro werd geboren in Conception, Chili, op 19 april 1924. Hij kwalificeerde zich als een leraar op een basisschool “Jose Abelardo Nunez”, in Santiago in 1943. Hij gaf les in Valparaiso, Talcahuano, Pocuro en Santiago (Chili), tussen 1944 en 1957. In 1964 studeerde hij af aan de School van Psychologie/Pedagogisch Instituut van de Universiteit van Chili.
Hij verkreeg het voorzittersschap van Kunst en Expressieve Psychologie aan het Instituut voor Esthetiek, verbonden aan de Katholieke Universiteit van Chili, hij werkte als universitair docent aan het Medisch Antropologie Centrum, afdeling Geneeskunde aan de Universiteit van Chili.
Hij verrichte onderzoek op het gebied van het onbewuste en de verschillende staten van bewustzijn. Hij werd benoemd tot hoogleraar eredoctoraat aan de Interamerican Open Universiteit van Buenos Aires, Argentinië. Tussen 1968 en 1973 begon hij te experimenteren met Biodanza (destijds genaamd psicodanza). Hij paste dit systeem toe in het psychiatrisch ziekenhuis van Santiago, in de huiskamer met zijn gezin en in het Instituut voor Esthetiek aan de Katholieke Universiteit van Chili. Later woonde hij in Chili, Argentinië, Brazilië en Italië.
Rolando Toro is ook dichter en schilder. Hij publiceerde vele gedichtenbundels en psychotherapeutische boeken. Hij realiseerde ook tentoonstellingen van zijn schilderijen in Brazilië en Italië. Volgens Rolando Toro, is poëzie zijn meest intieme beroep.
Zijn motivatie om Biodanza te creeren:
“Biodanza is onopvallend verschenen in mijn leven. Het heeft langzaam kracht vergaard, en de interesse van mensen gewekt, veroorzaakte verrassende veranderingen bij deelnemers, en bovenal creëerde het een gevoel van goddelijkheid en hoop in leven”.
“Biodanza verscheen in mijn persoonlijke ervaring en al gauw ontdekte ik dat deze structuur geplaatst kon worden onder de levenswetenschappen en nog de meeste raakvlakken had met biologie”.
“Ik geloof dat er zich vele krachten in mij manifesteerden, welke mij uiteindelijk in staat stelden een creatie te formeren van Kunst, Wetenschap en Liefde”.
De tweede wereldoorlog liet ons zien dat de mensheid onbegrijpelijke niveaus van verdorvenheid kon bereiken. Gebeurtenissen zoals de holocaust, miljoenen mensen onder een fascistisch bewind en de atoombom op Hiroshima en Nagasaki lieten ons zien hoe ver het menselijke ras kon zinken. De crises van de westerse wezens als zijnde “ziektes van de beschaving”.
Aan de andere kant, heb ik ervaringen geleefd gevuld met extase, in een mysterieuze en een wonderbaarlijke wereld. Ik heb kinderen. Ik heb contact gemaakt met de eerste ecologische groepen.
In het aangezicht van de afgrond, gecreëerd door menselijke contradicties, voelde ik het verlangen om het paradijs te veroveren, een gedeeld paradijs. Ik kon me geen solitaire revolutie voorstellen. Ik wilde de bron van de originele liefde vinden.
Al eeuwen spreekt men over: “liefde voor onze naasten” als de pure waarheid van het christendom. De manifestatie van menselijk gedrag, niettemin, is steeds moeilijker, meer gedissocieerd en gewelddadiger.
Muziek was de universele taal, het enige ding wat iedereen kon begrijpen in deze Babylonische wereld.
Dans was de ideale vorm in staat tot integratie van lichaam en ziel. De expressie van dans gaf deelnemers een gevoel van geluk, tederheid en kracht.
Ik wilde dit ook communiceren naar een groter aantal mensen. Van beide ervaringen en sensaties, onstond mijn verlangen kleine groepen van mensen te vormen om te dansen, te zingen en elkaar te ontmoeten in de muziek. Zo werd Biodanza een weg om te delen, wonderbaarlijk, samen met anderen.